Harry's blog

Vandaag, maandag 24 oktober hebben we eindelijk een ontspannende rustdag gehad. Na een onvergetelijke nacht aan de grens met Senegal, waar het laatste woord nog niet over is gesproken, was de luxe accomodatie in Dakar voor iedereen een verademing.

Het leek er ook op dat velen er aan toe waren om afzondelijke activiteiten te ontplooien. Sommigen van onze groep kozen voor een trip naar Dakar (camping Lac de Rosa ligt namelijk een 20-km vanaf het centrum), anderen zochten de verkoeling in het zwembad of lummelden wat rond om de vele aanprijzende verkopers te testen.

Dag 17: Het zwembad was een favoriete plekDag 17: Een sympathieke verkoopster

Dag 17: Joke tijdens haar jembé les

Joke en Boudewijn hebben een jembé, zo'n Afrikaanse trommel, gekocht en in de onderhandelingen een privéles trommelen 'versierd'. We zullen achteraf wel beoordelen of ze muzikaal zijn aangelegd.

Harry kon niet langer wachten om contact op te nemen met het 'techniekHuys'. Door het tijdverschil (2 uur) had hij niet in de gaten dat de meesten van zijn collega's al naar huis waren. Naar het schijnt liep alles op rolletjes en hoefde hij zich geen zorgen te maken.

Eveneens heeft hij met de satelliettelefoon van 2connect-IT geprobeerd om contact te leggen met de Rotaryclub die op maandag bij elkaar komt. Helaas lukte dat niet.  

De meerwaarde van Paul en Eugenie neemt met de dag toe en is zichtbaar in de afname van hun medicijnkist. Mede challengers weten zijn 'spreekuur' te vinden.

Joep 'sudokueerde' in de schaduw, een bezigheid om zijn hersenkamer te onderhouden.

Paul, Peter en Peer hebben zich cultureel laten onderhouden en de plaatselijke kunstroute gedaan. Hun uitleg achteraf gaf wel de indruk dat het voor hun beter was geweest als Harry ook was meegegaan. Ook brachten ze een bezoek aan het 'slaveneiland' (Goree).

Peter en Line bezochten eveneens Dakar, 1,5 uur per taxi door de bush. Voor hun een verademing om het intensieve groepsgevoel af te lossen met een dagje samen. De koffie in de plaatselijke lunchroom deed oude tijden herleven. De uitleg achteraf deed hun denken aan de kwaliteit die hoort bij het begrip 'Kluytmans'.

Morgen vertrekken we al om 6 uur naar de grens van Gambia. Het einde is in zicht.

Dag 12: Jan-Pieter's remmen worden gerepareerd

Vandaag woensdag 19 oktober, de vuilnisbelt van Nouadhibou verlaten. De stank was onverdraaglijk. Gisterenavond zijn we gezamelijk naar de plaatselijke chinees geweest. De verwachting werd niet waargemaakt, maar we werden wel verrast met een stukje (taai) vlees en enkele frietjes.

De remproblemen van de auto van Jan-Pieter en Peer zijn inmiddels opgelost. Dit grapje kostte maar liefst 40.000 eenheden van de plaatselijke valuta (ruim 100 euro).

 Dag 12: Drukte in de Supermarkt

Ondanks de problemen om de openbare vuilnisbelt te filmen en te fotograferen is dat toch aardig gelukt.

De noodzakelijke inkopen bij de plaatselijke 'super' bracht bij de neringhouder een kleine jaaromzet binnen.

Dag 12: Harry deelt uit

Onder begeleiding van de Gendarmerie, die een geit hebben meegenomen waarvan het perspectief niet erg vrolijk lijkt, zijn we in konvooi richting de woestijn gegaan.

De plaatselijke 'schooljeugd' wist op een volhardende wijze de challengers te bewegen om petjes, pennen en shirtjes ontfutselen. Een motorrijder wist te melden dat zijn tijdklokje dat hij op zijn vehinkel had gemonteerd, was ontvreemd. Ook de deelnemers die geen sleutelervaring hebben, weten geleidelijk ook hoe een moterblok er van binnen uitziet. Regelmatig moest het konvooi stoppen om noodreparaties te verrichten.

Dag 12: Pasgeboren kameel

De meest bijzondere ervaring vandaag was de confrontatie van een moederkameel die enkele uren eerder een schattig veulentje had geworpen.

Toen we de zanderige piste ingingen werd van de banden de spanning gehaald.

De diverse noodzakelijke pauzes voor de sleutelaars deden de begeleidende gidsen besluiten om voor de snel invallende duistenis een beschutte plek te zoeken voor de bivak. Dit betekent dat we morgen erg vroeg moeten vertrekken.

Het telefonisch bereik in deze grote zandbak is volledig weggevallen. Dankzij de satellietcommunicatie, waar Joke en Boudewijn voor zorgen, is het toch mogelijk dat deze blog op onze veelbekeken website komt.

De woestijnnacht is donker en iedereen zit vol stof. Morgen richting zee, waardoor we de enorme hitte enigszins achter ons kunnen laten. Momenteel is iedereen met zijn kookpotje bezig.

Omdat Joep en Harry deze blog schrijven worden ze getracteerd op soep die ze uit het C-1000 pakket hebben gehaald. Alle gesponsorde spullen komen trouwens goed van pas. Vooral de duct-tape van Destil blijkt onmisbaar.

 Blog vandaag door Harry...

 De ervaring van vandaag neemt elke twijfel weg van het idee dat de mensen in staat zijn om de aarde te beheersen. De stoere bergen (Anti Atlas genaamd) lijken met een reusachtige kam in de plooi te zijn gebracht. Prachtige schakeringen in kleur en vorm, af en toe 'opgeleukt' met kleine dorpjes waarvan de architecturale waarde ver boven onze Vinexwijken staat.

Dag 8: De Anti Atlas is Ruig

 Dag 8: Prachtige Vergezichten

De kleurrijke bewoners ervan contrasteren met de aardkleuren van de dikke muren die voorzien zijn van kleine openingen. Overigens mag 'kleurrijk' ook worden ingevuld met zwart zoals bij ons vroeger de nonnen rondliepen. Tientallen kilometers onbewoond maanlandschap, maar als je stopt staan er in luttele momenten lokale bewoners om je heen die je van alles en nog wat proberen te slijten. Ze lijken uit de grond te komen en verdwijnen weer even snel om de hitte te ontwijken.

De tussenstop, welke we toch wel regelmatig moeten doen om de rug te strekken, leverde in het niemandsland en geweldige kakofonie op van 'Polifinario' geluiden om de echo te ervaren die de oneindige begrensde ruimte ons prijs gaf.

Dag 8: Paul had Startproblemen

Tot nog toe mogen we niet mopperen over de kwaliteit van de auto's. Paul had startproblemen bij een tusenstop, een kenmerk voor veel mensen die 's morgens met het verkeerde been uit bed stappen

De service die men van Rotaryleden mag verwachten kwam tot uiting in de beschikbaarstelling van tien liter diesel aan Two Late die 'zonder' stonden.

De hulp die aan elkaar wordt gegeven zou model moeten staan voor de samenleving in Nederland. Geweldig hoe de 'community' gedachte hier tot stand wordt gebracht. Als alle 'kwalen' bij elkaar worden opgeteld en onder gebracht zouden worden bij een kleine garagehouder, kon in een klap de jaaromzet worden gehaald.

Momenteel bivakkeren we in een zeer luxe residence, welke geleid wordt door een Nederlandse mevrouw, die uiteraard ook Nederlandse prijzen hanteert, Paul, Eugenie, Jan-Pieter, Peer en Harry hebben het zwembad in beweging gebracht. De losse broek van Harry gaf Eugenie inspiratie die Paul weer relativeerde.

Vanavond wacht ons nog een buffet. Morgen weer vroeg op voor een lange rit.

BoodschappenC1000 Bergeijk&Eersel heeft zijn sponsorstatus waar gemaakt - vandaag hebben Harry en Joep boodschappen gedaan voor de 5 teams. Harry had er duidelijk plezier in: "Het is lang geleden dat ik boodschappen ben gaan doen, maar ik moet zeggen het was wel de moeite waard."