Vanmorgen was het dan zover. Vol adrenaline begon ons eerste avontuur door de prachtige oranje duinen van Erg Chebbi.
Met een 11 tal auto's en evenzoveel motoren zijn we onder begeleiding van onze geweldige gids 4 uur aan het rijden en vooral uitgraven geweest.
Dag 6: Peter en Line zaten vast
Voor de motorrijders was het bijzonder zwaar. Deze vielen gemakkelijk om waarna ze vaak in een enorme kuil verder zakten en alle krachten bijgezet moesten worden om de motoren met hun berijder weer boven op het duin te krijgen. En dit natuurlijk bij 35-40'C...
Bij de auto's ging het een stuk gemakkelijker hoewel ook menig bestuurder met samengeknepen billen de steile afdaling heeft ingezet.
Op 2/3 van de tocht werden we getrakteerd op een zoete thee geschonken door een van de inwoners van een bedouine dorp "in the middle of nowhere". Op enkele uitglijders na is er in de duinen gelukkig niets gebeurd en zijn we allen opgelucht weer teruggekomen op de verzamelplaats waar de banden weer op spanning zijn gebracht.
Inmiddels, na een voortreffelijke lunch, zijn we weer onderweg naar de volgende nederzetting. We passeren prachtige dorpjes. De lokale scooter is een ezeltje en het straatbeeld doet een beetje Middeleeuws aan.
Dag 6: Ezels, de scooters van Marokko
De mensen zijn bijzonder vriendelijk, overal wordt door jong en oud naar ons gezwaaid. We rijden een mooie route omrand met palmbomen.
De tocht die was aangekondigd als een rit van 80 kilometer bleek bij aankomst in het duister ruim anderhalf keer langer. Maar de oase El Mahrough is prachtig, en nadat iedereen het woestijnstof had afgedoucht stond er een heerlijk maal voor ons klaar.
Dag 6: The Last Mile
