Vandaag was de eerste dag van afzien, ontberingen en domme pech.
We moesten de westelijke Sahara doorkruisen, ooit Spaans grondgebied. Nu heeft Marokko dit gebied onder controle, maar daar zijn de bewoners het niet allemaal mee eens. Als je er door heen rijdt snap je niet dat íemand dit gebied zou willen hebben, maar de grote hoeveelheid militairen, bijna de helft van de mensen op straat, en de schier eindeloze roadblocks geven aan dat Marokko vastberaden is dit gebied niet op te geven. Bij elk dorp, zowel bij het in- als het uitrijden moeten wij al onze gegevens opgeven aan zowel de politie als de gendarme - 4 roadblocks per dorp!
We hebben per persoon 35 formulieren mee met alle relevante gegevens, van chassisnummer tot de naam van onze ouders, en natuurlijk het CIM nummer, het Marokkaanse equivalent van ons BSN. Die formulieren vonden bij elke controle gretig aftrek - we raken er al aardig doorheen.
Dag 10: De Garage in Boujdour
Omdat de accu van de auto van Paul en Eugenie het begeven had, zochten we in de eerste grotere plaats op onze route een accuwinkel. Bij navraag werden we verwezen naar een straat waar ze gespecialseerd zijn in auto-onderdelen.
We waren zeer verrast toen we het straatje binnenreden. Een grote sloop chaos. Een uitgebrand chassis werd vakkundig uit elkaar gehaald om alle nog bruikbare onderdelen veilig te stellen. Gelukkig hadden ze ook nog een nieuwe accu tegen, jawel, normale (europese) prijzen.
Dag 10: Eindeloze Vertes
Onderweg vochten we allemaal tegen de verveling, want de weg van Laâyoune naar Dakhla is desolater dan ik voor mogelijk hield.
Zo ver je kunt zien, zo'n 10 kilometer in het rond, zie je alleen de weg, met links een hoogspanningsleiding, en verder niets.
Helemaal niets, zelfs geen tegenliggers.
Dag 10: Problemen met de Remmen
Dat Jan-Pieter bij het tanken constateerde dat zijn remcylinder rechts achter lekte was dus een "welkome" afleiding, althans in de zin dat hij zich niet meer verveelde.
Zonder remmen rijden is natuurlijk niet bepaald geruststellend, en er wordt nu in het donker op de camping geprobeerd dit weer gefixt te krijgen.
Er is een Marokkaanse mecanicien bezig, maar het is niet zeker dat hij dit tijdig voor elkaar weet te krijgen. We zullen waarschijnlijk met een tijdelijke oplossing genoegen moeten nemen.
Boudewijn realiseerde zich dat zij de lader met de reservebatterij in het laatste hotel hadden laten Iiggen. Inmiddels zijn we ruim 1.000 kilometer verder, dus terugrijden was geen optie. Maar ook dat probleem wordt opgelost: we mogen de lader van een mede-challenger lenen.
