Dag 14: Sahara (RIM) - Nouakchott (RIM)

Deze 14e dag zou in het teken staan van het liedje "Vamos a la Playa". Maar het deuntje van de gids was steeds we weten niet, hoever nog of hoe lang nog? Dit begrijp ik wel want vertraging oplopen is zeer wel mogelijk, dat bleek de afgelopen 2 dagen wel!

Het begon al met de motorrijders: ze hadden per abuis water in de tank gedaan i.p.v. benzine. Maar hun voorraadauto was al weg, met een defecte versnellingsbak, gesleept door 2 anderen richting de harde weg om zo snel mogelijk door te rijden naar Nouakchott, Auberge Sahara, waar we hen dan weer 's avonds zouden treffen. Gelukkig bood onze jerrycan uitkomst. 

Dag 14: De klapkar verloor eerst z'n band

Daarna sloeg het wiel van de travelsleeper een keer los. Drie bouten werden in het zand teruggevonden. Slechts 1 uur vertraging.

De gele toyota die hem trok bleef verdere ellende niet bespaard. Even later brak de chassisbalk van de "klapkar" en zakte de aanhanger door z'n bodemplaat. Dit euvel werd verholpen met een houten spalk en 2 sterke spanbanden.

Er werd gewed hoelang het karretje het in dit ruige hobbelige duinlandschap zou uithouden. We waren er met 1 km kort bij, toen de klapkar definitief de geest gaf. Besloten werd de zware motor, die indirect schuldig was aan deze panne, in de begeleidende politiepickup te leggen.

De Belg Philippe had slim onderhandeld: omdat we besloten hadden het karretje in de Sahara achter te laten, meenemen was mission impossible, en alle bruikbare spullen eruit te nemen en van de sleeper te slopen, wilden ze dit karwei wel doen in ruil voor het keukencompartiment van de klapkar.

Prima geregeld dus. Vuurtje gemaakt, alle rommel en overbodige spullen opgestookt en weer verder richting playa. Het restant van het chassis zou door onze gids Ahmed tezijnertijd opgehaald worden. Wel zuur voor de motorgroep, maar ze leiden aan schromelijke onderschatting van wat er van het materieel gevergd wordt en dan druk ik me nog zwak uit.

Over vertraging door lekke banden en vastzitten wil ik het vandaag niet hebben.

Dag 14: La Playa, Eindelijk

Aangekomen op het strand over prachtige gele duinen, met vele schelpen en fossielen, was het panorama oogstrelend en het Oceaanwater warm zuiverend. Genieten en alle sores was in 1 min. vergeten en verleden tijd.

Een melkwitte schicht liep volledig bloot met hoge snelheid richting zee en bracht de arabieren in opperste verwarring en ons terug in de werkelijkheid.

Dag 14: 10 km langs het strand

Het zwemmen kon helaas slechts enkele kwartiertjes duren want voordat het volledig vloed zou worden moesten we nog een strook strand van enkele km's overbruggen.

Op de harde weg aangekomen hebben we de banden op spanning gebracht met onze povere compressortjes die al heet waren voordat ze met pompen begonnen en onder politie-escorte de laatste 100 km naar de stad en benzinepomp afgelegd. De meesten verlangend naar een hotelkamer of dakterras om zich door de spaarzame zwoele wind te laten verkoelen, back to normal, voorzover mogelijk in deze miljoenen stad Nouakchott.

De Sahara - het klinkt zo sprookjesachtig maar zij die er geweest zijn weten beter.