Vanmorgen was het dan zover. Vol adrenaline begon ons eerste avontuur door de prachtige oranje duinen van Erg Chebbi.

Met een 11 tal auto's en evenzoveel motoren zijn we onder begeleiding van onze geweldige gids 4 uur aan het rijden en vooral uitgraven geweest.

Dag 6: Peter en Line zaten vast

Voor de motorrijders was het bijzonder zwaar. Deze vielen gemakkelijk om waarna ze vaak in een enorme kuil verder zakten en alle krachten bijgezet moesten worden om de motoren met hun berijder weer boven op het duin te krijgen. En dit natuurlijk bij 35-40'C...

Bij de auto's ging het een stuk gemakkelijker hoewel ook menig bestuurder met samengeknepen billen de steile afdaling heeft ingezet.

Op 2/3 van de tocht werden we getrakteerd op een zoete thee geschonken door een van de inwoners van een bedouine dorp "in the middle of nowhere". Op enkele uitglijders na is er in de duinen gelukkig niets gebeurd en zijn we allen opgelucht weer teruggekomen op de verzamelplaats waar de banden weer op spanning zijn gebracht.

Inmiddels, na een voortreffelijke lunch, zijn we weer onderweg naar de volgende nederzetting. We passeren prachtige dorpjes. De lokale scooter is een ezeltje en het straatbeeld doet een beetje Middeleeuws aan.

Dag 6: Ezels, de scooters van Marokko

De mensen zijn bijzonder vriendelijk, overal wordt door jong en oud naar ons gezwaaid. We rijden een mooie route omrand met palmbomen.

De tocht die was aangekondigd als een rit van 80 kilometer bleek bij aankomst in het duister ruim anderhalf keer langer. Maar de oase El Mahrough is prachtig, en nadat iedereen het woestijnstof had afgedoucht stond er een heerlijk maal voor ons klaar.

Dag 6: The Last Mile

Aangekomen in Fez, waar we onze tenten op een gezellige camping hadden opgeslagen zijn we in alle vroegte met frisse moed getogen naar Erg Chebbi.

Een prachtige route waarbij iedere bocht een adembenemend uitzicht bood. Het doorkruisen van de kleine en de grote Atlas heeft prachtige herinneringen opgeleverd.

Dag 5: In de Woestijn

Dag 5: Erg Chebbi

Na vele uren op Marokko's secundaire wegen en het laatste uur op de beruchte "wasbordweg" zijn we aangekomen in een fantastisch Bedouine hotel, Auberge du Sud in Merzouga. Peter en Line hadden het geluk de laatste hotelkamer te kunnen huren. De andere teamleden waren toch wel heel erg blij met een orginele Bedouinetent "hotelkamer". Een stoffige tent met oude matrassen en kleedjes als deuren... We gaan vol vertrouwen de nacht in.

Dag 5: Bedouine tent

Inmiddels zijn er verfrissingen genomen in het zwembad en de douche. Maar een verfrissing voor de inwendige mens blijft bij een zoete thee of een alcoholvrije versnapering.

Harry heeft inmiddels een lokale Bedouin zo gek gekregen dat hij zijn voorraad fossielen uit de kast haalt. Maar helaas heeft deze jongen alleen maar glimmende fossielen en daar is geen belangstelling voor.

Er wordt een gezellig houtvuur gemaakt en over een kwartiertje wordt er door de hotelkeuken voor ons gekookt.

Eindelijk Afrika

Het was vanmorgen wederom vroeg dag, want we hadden afgesproken om 6:00 uur in convooi naar Algeciras te vertrekken voor de overtocht naar Marokko. De auto van Joep en Harry was weer in orde, gelukkig, dankzij de bijzonder gewaardeerde hulp van een van de medereizigers. De thermostaat was verwijderd, de ventilator koppeling vastgezet, dus de diesel van team Rotarywheelseindhoven 3 krijgen we niet meer lauw. Het had wel tot middernacht sleutelwerk vereist.

Dag 4: Joke Gibraltar

Maar we zijn er, in Afrika. Een ander continent, met andere normen en waarden: bij binnenkomst bleek dat we met het plaatje van de kaart van Marokko een gevoelige snaar geraakt hebben: het zuidelijk gedeelte van Marokko, de vroegere Spaanse Sahara, stond op onze kaart als "Sahara", met een duidelijke grens tussen dat deel van Marokko en de rest. Dat kon dus niet. Dat was "not done". Dus we rijden nu verder zonder onze stickers, en met andere t-shirts dan waar we mee begonnen.

We schrijven dit op de camping "le Diamant Vert" even ten zuiden van Fez, waar we voor het eerst kamperen bij het licht van de volle maan. Luxe, dat wel, want we zitten gewoon op WiFi hier. Onderweg hier naar toe waren we nog wel in de vorige eeuw, met tientallen pakezels op de weg, vrouwen die de was doen bij de dorpspomp, en dorpen waar het hele leven op straat plaatsvindt.

Dag 4: Hooiwagen

Het kamperen geeft een eigen dimensie: tent opzetten in het donker, ieder zijn eigen potje koken, en nu met een glas wijn onze ervaringen delen, in het donker, met de oveige teamleden die tot laat binnendruppelen.

Vandaag was een mooie dag. We zijn pas 4 dagen van huis, maar hebben het gevoel al lichtjaren van huis te zijn.

Boudewijn

Na een bijzonder gezellige avond op het grote plein 

in de binnenstad van Toledo zijn we vanmorgen rond 7 uur vertrokken voor het laatste traject door Europa, op weg naar Sotogrande in het zuiden van Spanje.

Sommige van de auto's hebben hier en daar nog wel een klein probleempje weg te werken, maar daar was vandaag nog wel wat tijd voor vrij te maken....

Dag 3: Lunch

Dag 2: 7uur 's ochtends, regen